Nachtdiensten.

Zins we bij Bethesda zijn, zijn we al nieuwsgierig naar hoe er gewerkt word in de nachtdiensten. Ook werken ze hier 12 uurs diensten. Ze kennen alleen dag- en nachtdienst. De nachtdienst is dan van 19:00 tot 07:00.

In Nederland worden de bewoners/cliënten 's ochtends gewassen. Maar hier worden de cliënten 's nachts gewassen. Hier hebben we wel even raar van staan kijken. 's Nachts? En worden ze daar voor dan speciaal wakker gemaakt? Maar ook een 12 uurs dienst? Hoe hou je dat vol?

Om antwoorden op deze te krijgen konden we maar één ding doen. Nachtdiensten mee draaien. We hadden de hoofd zuster gevraagd of dit goed was en ze gaf haar toestemming. Woensdag op donderdag een nacht en donderdag op vrijdag.

Als voorbereiding op onze eerste nacht hebben we geprobeerd zo lang mogelijk uit te slapen. Maar omdat ik met meerdere mensen op een kamer slaap was ik al vrij vroeg wakker. Om 7 uur liep ik al buiten met me slaperige hoofd. Ik dacht nog als ik vandaag niet meer kan slapen word het een lange nacht. Maar om 11 uur heb ik nog eens een poging gedaan om te slapen. Met de bouwwerkzaamheden op de achtergrond en het geschreeuw van onze tuinman heb ik nog 3 uurtjes kunnen slapen. Wel met een kussen over me hoofd, maar toch nog even die uurtjes gepakt.

Om 6 uur hebben we snel wat patat naar binnen gewerkt en ons klaar gemaakt voor de nachtdienst. Onze tassen vol met eten, spelletjes, boeken, dekentje, mp3-speler. Op deze manier zouden we de nacht wel door komen.

Even na half 7 zaten we dan bepakt en bezakt in de auto richting Bethesda. We hadden er erg veel zin in. Ook omdat we lekker aan de slag konden met mensen wassen. Wat voor ons ook betekende (eindelijk) iets doen.

Toen we Bethesda binnen kwamen was het druk. Door het dag personeel wat vertrok en van het bezoek. Het was bezoek uur.

We liepen richting de theekamer en waar het nacht personeel al zat. Maar we verbaasden ons er over van wat er zat. Er zat een wat oudere blanke vrouw. Dat hadden we bij Bethesda nog nooit gezien, een blank personeelslid. Zelfs alle cliënten zijn kleurlingen(bruin) of zwarten, op één oma na. (Ik zeg oma, omdat elke ouwe vrouw oma word genoemd of tanie en elke ouwe man opa of oom.) Onze blanke collega zag er inderdaad wat ouder en wat geleefd uit. Later op de avond hoorde we ook meer over haar persoonlijk en kreeg ik antwoord op mijn gedachte over haar uiterlijk. Ze is 67 en woont bij haar zoon en schoondochter en haar twee kleinkinderen. Ze heeft overal gewoond en gewerkt. Ook heeft ze haar man vroeg verloren en een zoon op zijn 41 door een auto ongeluk. Maar ze is sterk. Ze werkt met heel veel plezier en zou ook nog lang niet willen stoppen.

Zoals altijd beginnen we met thee voor dat we aan het werk gaan. We zaten met al het nacht personeel in de theekamer thee te drinken en te wachten tot het bezoekuur over was.

Om 8 uur gingen we de zalen rond met thee en broodjes. Ondertussen was ander personeel mensen aan het verschonen. Toen we bij de laatste zaal aankwamen om brood en thee te brengen zat er een man op het randje van zijn bed en maakte geluiden alsof hij over moest geven. Maar er kwam niets. Ik werd gevraagd om een man achter in de zaal te helpen met zijn brood. Maar de andere man bleef de zelfde geluiden maken. Ik ging toch maar bij hem staan en had een klein bakje in me hand om het op te vangen mocht er iets opkomen. Ik had nog maar net het bakje in me had of er kwam een grote hoeveelheid kost uit de man. Helaas was mijn bakje te klein, mijn handschoenen, de vloer en de man zaten er onder. Ik heb Sjoerd en Baukje geroepen om me te helpen. Iemand om de andere man verder te helpen met zijn brood en de ander kon me helpen met schoonmaken. Nadat ik me zelf had schoongemaakt heb ik de man verder geholpen en gedweild. Maar al snel kwam er meer. Het leek er toen ook al op dat we onze handen wel vol hadden aan deze man. Toen hij was bijgekomen hebben we hem weer in zijn bed gelegd. We moesten ook weer naar de volgende. Een man die in zijn bed had geplast. Thijs plast ongeveer 10 keer per dag in zijn bed, rolstoel, stoel of waar hij dan ook maar zit. Het is een man met een halfzijdige verlamming. Maar volgens ons is hij ook niet meer 100%. Hij praat onverstaanbaar, voor zo ver hij wat zegt, en kijk glazig uit zijn ogen. Als hij in zijn rolstoel zit hangt hij meestal voor over en in het ‘ergste' geval loopt er dan ook nog kwijl langs zijn mond. We hebben hem gewassen, een schone nachtrok aangedaan, bed verschoont en hem ingestopt voor de nacht.

In de vrouwen zaal er naast lag een vrouw met kanker in haar endeldarm. Dit vreet naar buiten waar door ze in haar lies een wond heeft en haar hele bilnaad is één grote diepe wond. Behalve dat is ze vel over been en zag het er naar uit dat ze de ochtend niet zou halen. We hebben haar verhuisd naar een kamer voor haar alleen. Een kamer waar de mensen heen gaan als ze ‘slecht liggen'. Ze ligt daar met al haar eigen spullen en op een tafel naast haar liggen wat Bijbels en wat schilderijen.

Rond een uur of 10 hadden we pauze. In de pauze hebben we maar eens gevraagd hoe zo'n nacht meestal verloopt en wat ons dus nog te wachten stond. Ze vertelde dat we nu pauze hadden tot 12uur, dan wat mensen moesten draaien en daarna hadden we pauze tot 4 uur. Om 4 uur gingen we dan de mensen wassen. Tussen 12 en 4 werden er dan nog een aantal rondes gelopen.

In de theekamer hebben we wat gedronken en wat gegeten. Ondertussen deden we een spelletje pesten met z'n 3en. Na 3 potjes zijn we wat voor ons zelf gaan doen. Boek lezen, muziek luisteren, ik ging wat kaartjes schrijven. Dit deed ik op de gang bij een tafel. Maar even voor 12 hoorde ik iemand hoesten en het klonk net of de gene er in stikte. Ik ben gelijk gaan kijken waar het geluid vandaan kwam. Ik ben als eerste naar Christina gelopen. De vrouw die op sterven ligt. Maar ze lag rustig te slapen. Ik stond in de deur opening naar haar te kijken toen ik mij collega's achter mij zag. Ze gingen de mensen draaien. Ik ben ze gaan helpen. Na dat we wat mensen hebben gedraaid zijn we weer terug gegaan naar de theekamer. Baukje was er moe en ging even lang uit in de gang liggen op een soort behandeltafel. Sjoerd en ik waren absoluut niet moe en zijn in de ‘vergaderzaal' gaan zitten om spelletjes te doen. Ik had Skip-bo meegenomen. Onder het spelen door dronken en aten we wat. Ik had cola en snicker gekocht om zo nog wat energie te krijgen. Nadat Sjoerd het eerste potje had gewonnen deden we nog een potje die ik dan weer won. We hadden de afspraak gemaakt dat we na ons tweede potje de ronde zouden doen. Zodat we daarna nog één potje konden doen om te zien wie de uiteindelijke winnaar zou zijn.

In de theekamer lag iedereen te slapen en in de gang lag Baukje nog op de behandeltafel. We namen wat lampen mee en zijn de zalen bij langs gegaan. We hebben ons bescheurd om hoe sommige mensen er bij lagen. Tanie Dolly zonder kleding of deken over scheef in bed. Op haar rug en met haar mond open. We hebben haar toe gedekt en zijn naar de achterste mannen zaal gelopen. Daar lag een man op zijn rug overdwars in bed. Dit was de zelfde man die aan het begin van onze dienst zo veel had overgegeven. We hebben hem op zijn zij gelegd en zagen ook dat hij in zijn slaap ook had overgegeven.

Terug gekomen in de vergaderzaal heb ik het laatste spelletje Skip-bo gewonnen. Nadat kwam onze zombie ook binnen gelopen. Met een duf koppie kwam Baukje met haar hoofd om de deur. Ze kwam bij ons zitten maar wou nog eerst niet mee doen met onze spelletjes. We gingen een spelletje doen waar bij je een op een papiertje een bekend persoon schrijft en deze dan bij de ander op het voorhoofd plakt. En dan moest je er achter komen wie je was. Ik had voor Sjoerd bedacht: Britney Spears en Sjoerd voor mij: Adolf Hitler. Bij de mijn vraag of ik getrouwd was zei Sjoerd nee en Baukje ja. Na dat we allebei wisten wie we waren hebben we hier nog even over nagedacht. Maar we zijn er niet uitgekomen.

De 2^e ronde van ons spelletje. Baukje deed nu ook mee. Baukje was: Alfred J. Kwak. Sjoerd: Cruela de Vil. En ik was: Pino. De afspraak was weer dan we na het spelletje nog eens een ronde gingen doen.

De 2^e ronde langs de zalen was wat rustiger. Maar de man die steeds overgaf lag weer een beetje raar in bed. We hebben hem wat opgeschoven en zijn weer terug gegaan naar ons spel.

De 3^e ronde was Sjoerd: Frans Bauer. En Baukje en ik waren allebei: Anne-Maartje. Sjoerd had een persoon voor Baukje bedacht en Baukje voor mij.

Om 4 uur zijn we weer terug gegaan naar de theekamer om samen met het andere personeel de mensen te gaan wassen.

Omdat er een aantal studenten die dag een examen wassen hadden moesten we vijf mensen overslaan. Ik dacht dat we iedereen moesten wassen. Maar er waren ook mensen die zich zelf konden wassen. We maakten waskommen met warm water klaar en brachten deze naar de patiënten. De mensen die zich zelf konden wassen konden aan de slag en de rest werd door ons gewassen.

Toen we bij Zana kwamen, de man die steeds had overgegeven, was hij totaal niet aanspreekbaar. Hij reageerde nergens op maar haalde nog wel adem. De zuster dacht aan een beroerte en belde het ziekenhuis om te vragen wat ze moest doen. Ze hebben hem opgehaald met de ambulance. Er was een ambulance broer en een zuster. De man was erg aardig en was geïnteresseerd in ons en stelde onze hulp op prijs. Maar daar in tegen de zuster niet. Het was een grote zwarte vrouw met een chagrijnig gezicht en al kauwend op haar kauwgom keek ze ons met een afkeurende blik aan. Zei ook weinig tot niets tegen ons. Af en toen gebaarde ze dat we ergens anders moesten gaan staan. Ik lachte af en toe even naar Baukje en zo te zien had Baukje de zelfde gevoelens over de vrouw als ik. Maar toen vroeg ze of ik aan het knipogen was en waarom. Ik had het gevoel of ze zich wat bedreigt voelde. Ik legde haar uit dat ik lachte en ze keek weer de andere kant op. Later vertelde de zuster dat de ambulance zuster een keer tegen haar heeft gezegd dat ze te oud was om te werken en dat ze maar naar huis moest gaan. Toen hadden we haar natuurlijk al gelijk geschoten.

Na het wassen hebben we de zuster geholpen met de medicijnen. Door dat Zana naar het ziekenhuis moest liep ze achter met de administratie. Ze wou graag dat wij hielpen met de medicijnen zodat het sneller zou gaan.

Toen was eigenlijk het werk wel gedaan voor die dienst. Het was nog geen 7 uur maar er waren al aardig wat dagdienst personeelsleden aanwezig. We gingen nog eens in de theekamer zitten om te wachten op de overdracht. Op dit moment kwam voor mij het breekpunt. Ik heb me bril afgezet, heb mij hoofd op mijn hand gelegd en ben zo even in slaap gevallen. Ik was een kwartier totaal van de wereld. Er kwam steeds meer personeel binnen lopen maar ik heb niets vernomen. Ook maakte ze grapjes over het feit dat ik sliep. Ik had zo hard gewerkt dat ik nu sliep en Baukje en Sjoerd zouden niets hebben gedaan.

We zijn naar huis gereden met de muziek hard aan en de airco aan. Toen we thuis kwamen stond het ontbijt klaar en was de groep al aan het ontbijten. We hebben heerlijk ontbeten hebben nog even in de tuin gezeten en zijn daarna lekker op bed gegaan.

Ik heb nog wel kunnen slapen tot half 3. Maar de tuinman schreeuwde nog wel door de tuin, terwijl we het drie keer hadden gezegd dat wij zouden slapen. En de in de keuken werden klapdeurtjes tegen de betonnen muur geschroefd.

De tweede nacht ging iets moeizamer. Maar al met al maar een half uur geslapen in de nacht. Deze nacht waren de bewoners wel onrustig 's nachts maar er is niet veel bijzonders gebeurd.

Christina leeft ook nog steeds. Er was tijdens het bezoek uur wel veel familie. Ik ben nog even langs gelopen om ze wat privacy te gegeven en de deur dicht te doen. Een haar dochter zei nog:'dankie, dokter.'

We hebben deze nacht wel veel foto's gemaakt. Sjoerd en ik waren wel een beetje vervelend maar we hebben heel veel lol gehad.

Maar ik heb zo te zien al heel veel geschreven. En zal niet nog een hele nacht beschrijven. Maar als jullie nog ergens nieuwsgierig naar zijn hoor ik het graag. Ik ben ook benieuwd naar jullie reacties.

Liefs (zuster) Anne